Toen na een dag of drie de rust een beetje was teruggekeerd en ik zelf inmiddels erg vermoeid raakte, dacht ik “….maar ik wil nu toch ook wel weer een keertje naar huis! Hoe ga ik dit doen?” Ik was nog steeds hun buffer die alles wel regelde. Mijn zus, die overdag werkte, maar redelijk dichtbij mijn ouders woonde, was ook vaak geweest en we belden heel veel. Die steun aan elkaar en alles bespreken was heel fijn.
Thuishulp
Er kwam 3x per dag thuishulp. Met name voor mijn vader, om te helpen bij het uit bed helpen, wassen, aankleden en medicijngebruik. “En omdat hij zoveel aandacht wel lekker vindt, aldus mijn moeder…;)”.
Maar hoe lief die meiden ook waren, ze waren er vaak maar een half uur. De rest van de dag moesten mijn ouders het zelf zien te regelen. En het schortte dus aan gezond eten en het ritme erin houden.
Saar aan Huis
Al googlend kwam ik op een instantie genaamd ‘Saar aan Huis’. Zij kunnen alles regelen wat de thuiszorg niet regelt. Een afspraak was meteen de dag erop gemaakt. Supersnel.
Het werd een heel fijn intake gesprek, gewoon samen mèt mijn ouders. En eigenlijk raar, maar als ouderen eenmaal de verdenking ‘diagnose dementie’ hebben, gaan mensen veelal met joù praten in plaats van je ouders - hoezo? Ze verstaan alles nog prima! Maar soms moet je iets verduidelijken of langzamer uitleggen! Met de Saar aan Huis coördinator spraken af dat er de dag erop al iemand kon starten, die ’s avonds eerst kwam kennismaken. En eerlijk is eerlijk, de eerste Saar lag mijn moeder en mij niet… maar dat was geen probleem, want we konden gewoon nee zeggen. Tenslotte is een Saar aan huis een commerciële partij waar je per uur betaalt, dus er moest wel een ‘klik’ zijn.
DE VOLGENDE SAAR KWAM TOEVALLIG UIT HET DORP EN KENDE OOK VEEL WINKELS IN DE BUURT.
Zij kwam 3 keer per week op ma- wo en vrijdag anderhalf uur om met mijn moeder eerst om half 12 een boodschappenlijstje te maken, de koelkast nakijken op eten dat “over datum” was, samen of alleen een aantal boodschappen doen en daarna eten te koken. Na het toetje gingen mijn ouders op bed rusten en ging zij naar huis. Uiteindelijk hadden we twee verschillende Saars, die elkaar afwisselden.
Naast “Saar aan huis” heb je in Haarlem ook Home Instead
Eten koken of ‘tafeltje dekje’ ?
Mijn moeder kon altijd als de beste vlees braden, en deed dat eigenlijk nog steeds.
Want “dat kon zij toch echt beter dan zo’n Saar”. Maar gaandeweg liet ze steeds meer over aan een Saar en werd er zo in elk geval gekookt met lekker vlees van de eigen slager en verse ‘groene’ groente. Kortom, gezond. En zoals gezond eten voor iedereen belangrijk is, is het voor mensen met dementie èssentieel.
Na verloop van tijd hebben we ook wel verse kant-en-klaar maaltijden laten bezorgen. Maar gewoon van hun eigen groenteboer op de hoek. Er zijn natuurlijk speciale organisaties voor, maar informeer ook gewoon dichtbij naar de mogelijkheden.
En zo kon ik na een dikke week … eindelijk weer naar huis. Ik kòn niet meer van alle emoties, was moe en geprikkeld. Maar ook al was het een fragiele situatie, ik had het vertrouwen dat ze er weer even tegenaan konden.
Want nù begon het pas… in blog 4 ga ik in op de diagnosestelling.
Regie op Dementie biedt je op één plek logische vervolgstappen op de levenslijn van een oudere met dementie.
Start met het helpen van jouw vader of moeder en klik op onderstaande button voor de belangrijkste categorie uit dit blog:
Er zijn in totaal 6 categorieën. Met meer dan 100 praktische tips, videos, artikelen en links naar organisaties (met name in Haarlem e.o.) die je kunnen helpen.