Vandaag wederom een gastblog van regiopartner Iris van Duijnhoven, werkzaam als verbindingscoach dagbeleving en verpleegkundige in de ouderenzorg. In haar werk spreekt ze vaak mantelzorgers die vergelijkbare problemen hebben.
Laatst sprak ik met Marlies, haar moeder Lien heeft dementie en woont ondertussen in een verpleeghuis. Toen Lien nog thuis woonde, was Marlies de enige dochter die dicht bij haar in de buurt woonde. Lien heeft naast Marlies nog twee zonen. Zij wonen verder weg.
De eerste tekenen
Marlies was de eerste die zag dat er iets niet klopte met haar moeder. Zo ging ze meerdere keren per dag boodschappen doen en kwam dan vaak thuis met dingen die ze niet nodig had. Ze stelde regelmatig dezelfde vraag en verzorgde de planten niet meer goed, terwijl dit haar grootste hobby was.
Broers zagen de signalen niet
Marlies deelde de signalen met haar broers, waarop zij wat vaker bij hun moeder op bezoek gingen. Toch zagen haar broers de signalen niet. Lien ging dan wel vaker naar de winkel en ze stelde soms dezelfde vraag, maar ja, ze was tenslotte ook al halverwege de 80. Verder liet ze geen gek gedrag zien. Voor de zonen van Lien was dit lastig, want zou er iets zijn, of zou het meevallen en komt het door de ouderdom?
Toch diagnose Alzheimer
Voor Marlies was het frustrerend en onzeker, zag ze het dan verkeerd? Moest ze de ouderdom van haar moeder accepteren of was er meer aan de hand? Gelukkig kon Marlies goed met haar broers communiceren en waren zij akkoord dat er een afspraak gemaakt zou worden bij de huisarts. Een paar weken later kreeg Lien de diagnose alzheimer. Voor de hele familie zwaar om te horen.
Zware tijd
Algauw werd door Marlies en haar broers de taken verdeeld. Alles wat op afstand kon regelden de zonen, alles waarbij nabijheid nodig was deed Marlies. In het begin goed te doen, maar al snel kwamen er steeds meer taken voor Marlies bij. Het koste steeds meer tijd, maar ook mentaal was het zwaar om haar moeder te zien achteruit te zien gaan en elke keer een stukje van haar te verliezen. Het is een rouwproces waarbij je, je moeder steeds meer kwijt raakt maar waarbij je ook je eigen grenzen steeds verder verlegd.
Extra hulp accepteren is moeilijk
Toen ik Marlies voor het eerst sprak was ze op zoek naar dagbeleving voor haar moeder, ze voelde zich daar schuldig over. Ik moedig het juist aan als mensen extra ondersteuning zoeken. Je kan het niet alleen. Uiteindelijk doet ze het ook voor haar moeder, want als Marlies het niet meer volhoudt kan haar moeder niet meer thuis blijven wonen. 1 ding was duidelijk Marlies had die tijd voor zichzelf nodig!
Ik vroeg Marlies of ze hulp kreeg uit haar eigen netwerk. Ze vertelde weinig hulp te krijgen vanuit haar netwerk. Er werd wel eens ooit gezegd ‘’Als ik iets voor je kan doen, dan mag je mij altijd bellen’’. Marlies zei dan dat ze zou bellen als het nodig was maar heeft dat nooit gedaan.
Ik hoor dit vaker en besloot het onderwerp te bespreken bij een mantelzorgbijeenkomst. Daar hoorde ik dat de meeste dit aanbod wel krijgen en de meeste hetzelfde reageren. Vrienden en familieleden zien dat je het als mantelzorger zwaar hebt maar weten niet goed wat ze kunnen betekenen. Daarnaast is het voor mantelzorgers vaak een drempel om aan bekenden hulp te vragen.
Maak hulpvragen concreet
Wat het beste helpt is om het concreet te maken. Bied iemand aan om te helpen accepteer dat dan. Vraag meteen hoe vaak diegene zou kunnen en wat diegene zou willen doen. Is dat 1 keer per week boodschappen halen. Of 1 keer in de maand een middagje bij jouw moeder/vader aanwezig zijn? Er kan veel en met dingen bespreekbaar maken kom je erachter dat mensen graag hun steentje bijdragen, voor iedereen persoonlijk op wat voor manier dat is.
Ga je zelf maar na, als een goede vriendin aan jou vraagt of je 1 keer in de week een extra portie wil koken of 1 keer in de maand met haar moeder wil gaan fietsen, dan zou je dat doen als dat past in jouw schema. Dat is voor jou ook makkelijker, want de wil om te helpen is er, maar hoe zou je dat moeten doen?
Vrienden en familie kunnen juist hetgeen bieden dat voor professionele zorg moeilijker is.
Prikkel elkaar hulp te accepteren!
In de categorie mentale gezondheid staan contactgroepen zoals het alzheimercafé, vraag eens aan andere mantelzorgers hoe zij hier mee omgaan en prikkel elkaar om hulp te accepteren!
Dit blog is onderdeel van het onafhankelijke platform Regie op Dementie. Ontstaan vanuit eigen ervaring om te helpen léven met dementie. Het biedt je op één plek logische vervolgstappen op de levenslijn van iemand met dementie. Start met het helpen van jouw vader of moeder en klik daarvoor op onderstaande button voor het belangrijkste uit dit blog.
Er zijn in totaal 6 categorieën en 3 kruispunten op de Levenslijn. Regie op Dementie bevat meer dan 250 praktische tips, videos, artikelen en links naar organisaties in de regio Haarlem én de regio Laarbeek (ZO Brabant) die je kunnen helpen.